Παρασκευή 7 Μαρτίου 2008

μια γλυκια καταληξη



Η σημερινή μέρα δεν προμήνυε κάτι . φαίνονταν μια εντελώς αδιάφορη μέρα και ανούσια από αυτές που δεν θυμάσαι καν ότι πέρασαν από τη ζωή σου . η αλήθεια είναι ότι δεν ήταν και τόσο χαλιά όπως την παρουσιάζω ,απλά έτσι φαίνονταν. Το μεσημέρι πήγα για φαγητό στον αδερφό μου όπου ήταν και ένας πολύ καλό μας ξάδερφος , μετά διάβασμα διαδικτιο και το βράδυ ήθελα έξοδο.
Κάνω τα τηλεφωνήματα μου μήπως βρω Κανά φίλο για ποτάκι αλλά οι κολλητοί δεν κουνιόντουσαν, τίποτα άραγμα .
Σκέφτομαι τι να κάνω διαβάζω κάτι για λίγο και μετά λέω ας γράψω κάτι για αυτή τη μέρα που φαίνεται τόσο ανούσια .
Ξεκινάω να γράφω στον υπολογιστή τη στιγμή που μου τηλεφωνεί ένας φίλος να οριστικοποιήσει ότι δεν βγαίνει για ποτό και είναι σπίτι χωρίς ρεύμα. Του λέω ότι εδώ δεν έχει διακοπή και συνεχίζομαι την κουβέντα μας ,όταν ξαφνικά και εδώ κόβεται το ρεύμα. Καλά δεν έγινε κάτι τραγικό , μιλάμε άλλο λίγο και αποφασίζω να βγω μόνος προς σύνταγμα και να τραβήξω μερικές φωτογραφίες.
Δεν προλαβαίνω να ετοιμαστώ και χτυπάει το τηλέφωνο , είναι ο φίλος ο καλλιτεχνείς ο οποίος μου προτείνει να πάμε σε μια γκαλερί στο κολονάκι ,έχει εγκαίνια μια φίλη του . ωραία του λέω πέρνα σε Κανά μισάωρο και πάμε .
Η έκθεση είναι σε μια κεντρική γκαλερί στην πλατειά ,μπαίνουμε μέσα είχε αρκετό καλλιτεχνικό κόσμο . είχε δυο μεγάλα έργα ,αρκετά μεγάλα που έπιαναν την επιφάνια των τοίχων και αρκετά μικρά . τα μεγάλα έργα ήταν παρά πολύ ωραία και αρκετά δύσκολα , ήταν όλα σχεδιασμένα με κάρβουνο δεν είχε χρώμα αλλά έπαιζε όμορφα με τις φωτοσκιάσεις . είναι από τις πιο ωραίες εκθέσεις που έχω δει . μελετημένη δουλεία .το θέμα ήταν ο εσωτερικός χώρος ενός διαμερίσματος και το άλλο η θεά από το μπαλκόνι που βλέπει στην πατησιών . κάναμε και τις γνωριμίες μας μιλήσαμε με άλλους θεατές , ήπιαμε και τα κρασιά μας , κύλησε όμορφα η βράδια . μετά ακολούθησε ποτάκι σε κοντινό μαγαζάκι στη σκουφά και επιστρέψαμε ήρεμα και ωραία.
Γενικά ενώ η μέρα ξεκίνησε η μάλλον ξύπνησα κάπως η εξέλιξη της ήταν διαφορετική και καλύτερη από το αναμενόμενο. Εκεί που λες τι κάνω βαριέμαι να κάτσω σπίτι δεν βρίσκω παρέα κλπ κάτι συμβαίνει χτυπάει το τηλ, ένα μήνυμα κάτι, και αλλάζει όλο το σκηνικό . εντάξει κάτι συγκλονιστικό δεν έγινε, αλλά αυτά τα μικρά πράγματα σε κάνουν να μην χάνεις την ελπίδα για κάτι καλύτερο. Μικρές χαρές σαν το γλυκό του κουταλιού μικρό και γεμάτο περιεχόμενο χωρίς πολλά πολλά μόνο ουσία .

2 σχόλια:

greendim είπε...

" αυτά τα μικρά πράγματα σε κάνουν να μην χάνεις την ελπίδα για κάτι καλύτερο. Μικρές χαρές σαν το γλυκό του κουταλιού μικρό και γεμάτο περιεχόμενο χωρίς πολλά πολλά μόνο ουσία ".
Ωραία επισήμανση!

.......marmarigi....... είπε...

τα μικρ ειναι που μας δινουν ωθηση για να συνεχισουμε το ταξιδι