Πέμπτη 3 Απριλίου 2008

βροχη και σημερα

μια απογευματινή βόλτα σήμερα μες το ψιλοβρόχι
καφες σε παλια στεκια, αναμνησεις ως επι το πλειστον
καλές και πολλές ,μεθύσια, χοροί, ιδρώτας, τσακωμοί ,
κρεπαλες και βολτες στην πλατεια ,
μπυρες απο το περιπτερο και πόση μέχρι την αυγη τα καλοκαίρια
,χρονια πισω με εφερε η βολτα φλας μπακ στην αρχη της δεκαετιας
τοτε που ολα φαίνονταν πιο δυναμικά και ομορφα .
η βροχη αγωγος των αναμνησεων ....
επιστροφη με ψιλοβροχι χωρις ομπρέλα
με εναν γκριζο ουρανο ομοιομορφο
ανθρωποι απο ζαχαρη να τρεχουν αγχωμενοι
να προλαβουν να φτασουν στην κατακομβη τους
τους προσπερνώ αδιαφορος μεχρι να φτασω στη δικια μου κατακομβη
αυτα το απογευμα γιατι τωρα η βροχη εχει δυναμώσει
και ξεπλενει τις βρωμιες μας για τα καλα ........και ενα ομορφο
τραγουδακι απο τους αγαπημενους tindersticks

2 σχόλια:

b|a|s|n\i/a είπε...

βρέχει και σήμερα, και τα κλαδιά των δέντρων έχουν βαρύνει από τις στάλες, μήπως να πάω να τα πλέξω μεταξύ τους; να είναι πιο δυνατά;

Ο ποιητής της πλατείας είπε...

ΤΟ ΤΟΠΙΟ (Μ.ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ)

Στο θλιμμένο κάμπο βρέχει,

βρέχει στις ελιές τις γκρίζες·

το νερό σα ρίγος τρέχει

από τα κλαδιά στις ρίζες.



Γκρίζα η ώρα, γκρίζα η χώρα,

σκοτεινά κάτω κι απάνω.

Ξεχωρίζουν μές στη μπόρα

τα τσαντίρια των τσιγγάνων.



Απ’ την άσφαλτο τα κάρα

κατεβαίνουν, κατεβαίνουν...

Λάμπουν μερικά τσιγάρα

στα παράθυρα του τραίνου.



Ένα σκιάχτρο απελπισμένο

στη νεροποντή, στο κρύο,

άδικα γνέφει στο τραίνο

κι εμψυχώνει το τοπίο.



Ανυπόφορη είναι η θλίψη

των αγρών, αυτόν το μήνα...

Η βροχή μας έχει κρύψει

απ’ το φόντο την Αθήνα.



... Και το βράδυ κατεβαίνει

μές στη νέκρα, μές στη γύμνια.

Πού ‘ναι οι βάτραχοι κρυμμένοι;

Γιατί σώπασαν τ’ αγρίμια;



Μές στον κάμπο τώρα μόνα

τα βαριά περνάνε τραίνα,

λές και φέρνουν το χειμώνα

και τη νύχτα από τα ξένα.


ena apo ta agapimena mou poihmata